Syndrom DDA
Pozwól sobie pomóc!
Syndrom DDA to skrót od Dorosłe Dzieci Alkoholików. Dzieci alkoholików w dorosłe życie wchodzą z bagażem doświadczeń, który często na długie lata determinuje ich los. Jak powietrza potrzebują bezpieczeństwa i równowagi. DDA wychowując się w rodzinie alkoholowej wypracowały sobie wzorce postępowania, które następnie przeniosły w dorosłe życie.
To co sprawdzało się w rodzinie przeszkadza w relacjach partnerskich, zawodowych, przyjacielskich. DDA doświadczają bólu i niezrozumienia, nie wiedzą skąd w ich życiu tak wiele trudności, co takiego robią, że życie nie przynosi im satysfakcji.
Program leczenia
Jeżeli jedna osoba w rodzinie choruje, to ludzie, którzy są wokół niej, też chorują. Dzieci są szczególnie podatne na wpływ dorosłych i bezradne wobec tego, co dzieje się w domu. Jeśli wychowują się w dysfunkcyjnej rodzinie, to w dorosłość wchodzą z różnymi problemami.
Osoby z syndromem DDA z trudem budują relacje międzyludzkie, zwłaszcza z potencjalnym Partnerem. Bardzo często wchodzą w relacje z osobami uzależnionymi, bo wolą zwykle to, co znają, i lękają się nowego. Łatwiej wejść w stary schemat. Poza tym przyciągają do siebie osoby pasujące do swoich potrzeb. Zamknięcie pewnego etapu życia, przepracowanie traum i nieprzyjemnych wspomnień pozwala na rozpoczęcie nowego życia. Do tego niezbędna jest jednak terapia.
Objawy syndromu DDA
- niska samoocena, poczucie bezwartościowości,
- poczucie cierpienia, krzywdy,
- poczucie osamotnienia,
- poczucie winy,
- problemy z wyrażaniem i okazywaniem emocji,
- problemy z rozpoznawaniem i werbalizowaniem własnych potrzeb,
- problemy z tworzeniem głębszych i trwalszych związków,
- problemy z przeżywaniem radości, zabawy, relaksu,
- wrogość i nieufność wobec innych,
- lęk przed bliskością,
- lęk przed odrzuceniem,
- problemy z przestrzeganiem własnych i cudzych granic,
- tendencje do nad odpowiedzialności, nasilona kontrola, perfekcjonizm,
- silna potrzeba kontroli,
- tendencje do izolacji, skrytości,
- zachowanie potencjalnej ofiary.
Skontaktuj się z Nami
Uzależnienie jest bardzo złożoną i niszczącą chorobą, a jej skutki mogą być po prostu druzgocące.
Potrzebujesz pomocy dla siebie lub bliskiej osoby? Zadzwoń lub napisz.
Objawy syndromu DDA
Ośrodki Vita Nova to zespół profesjonalistów zajmujących się pomocą między innymi Dorosłym Dzieciom Alkoholików. Jak rozpoznać u siebie lub bliskich ten syndrom?
Oto przykłady myślenia osób dotkniętych tą dysfunkcją.
Co myśli o sobie Dorosłe Dzieci Alkoholików?:
- Obawiam się, że przy dogłębnym poznaniu mojej osoby trudno jest mnie cenić i lubić.
- Gdy dochodzi do konfliktów i napięć między mną i bliską mi osobą, pojawiają się we mnie obawy, że może mnie ona opuścić.
- Napotykam trudności w harmonijnym pogłębianiu i utrzymywaniu relacji z bliskimi mi osobami.
- Nie jest mi łatwo wyrażać swoje uczucia i otwierać się przed innymi.
- Obawiam się swojego gniewu i staram się unikać wyrażania złości.
- Żeby czuć się bezpiecznie i pewnie, muszę mieć wpływ na sytuację, w której się znajduję i w jakiś sposób ją kontrolować.
- Miewam obawy, że bliski i silny związek uczuciowy z drugim człowiekiem może mnie nadmiernie pochłonąć.
- Trudno mi dzielić się odpowiedzialnością za stan spraw, z którymi jestem związany/a: biorę wszystko na siebie albo się wycofuję.
- Jestem zdolny/a do maksymalnej lojalności nawet wobec osób, które na to nie zasługują.
- Znam dobrze niemiłe poczucie odmienności od innych ludzi.
- Mam skłonność do bardzo surowego oceniania siebie i swojego postępowania.
- Mam trudności z rozluźnianiem się i ze spontanicznym angażowaniem się w bezstroską zabawę.
- Zdarza mi się odruchowo skłamać, mimo że nie ma takiej potrzeby.
- Zdarza mi się, że mimo dużego zaangażowania na początku jakichś działań, później rezygnuję z podjętego wysiłku.
- Mam tendencję do usilnego poszukiwania aprobaty i potwierdzenia własnej wartości.
- Mam skłonność do pochopnego podejmowania decyzji, bez rozważania innych możliwości.
- Pojawiają się u mnie wątpliwości co to tego, co jest w życiu normalne.
- Nie znajduję zadowolenia w spokojnym i ustabilizowanym życiu.
- Stosunkowo łatwo mogę się znaleźć w sytuacji, w której pojawia się we mnie poczucie skrzywdzenia.
- Gdy przeczuwam zagrożenie, to unikam myślenia o nim – staram się utwierdzić w przekonaniu, że wszystko jest w porządku.
- Mam tendencję do angażowania się w związki z osobami którym jestem potrzeby/a lub mogę pomóc.
- W trudnych sytuacjach mam problemy z rozpoznaniem w odpowiednim momencie, że już nic nie mogę zrobić w danej sprawie.
- Czasami ogarnia mnie przygnębienie bez jakiegoś wyraźnego powodu.
- Zmiana w życiu kojarzy mi się ze stratą.
- Czuję, że jest coś, co krępuje moją spontaniczność i utrudnia wyrażanie uczuć.
- Uważam, że nie mam prawa zajmować się swoimi potrzebami.
- W ciężkich sytuacjach trudno jest mi zaufać, że inni sobie poradzą i wolę sam wykonywać najważniejsze zadania.
- Nie mogę sobie pozwolić na poddawanie się momentom słabości.
- Mam skłonność do przypisywania swoich sukcesów zewnętrznym okolicznościom.
Jeżeli:
posiadasz przynajmniej osiem z powyższych objawów to istnieje duże prawdopodobieństwo, że posiadasz cechy osoby z syndromem DDA.
Wynik powyższego testu ma charakter poglądowy.
Jest jedynie wskazówką, aby potwierdzić diagnozę lub ją wykluczyć należy udać się do specjalisty.
Z czym dorosłe dzieci alkoholików bardzo często się zmagają?
- poczuciem odmienności i niezrozumienia przez innych,
- problemami z zaufaniem drugiej osobie,
- problemami z nawiązaniem relacji uczuciowych,
- niskim poczuciem własnej wartości,
- brakiem radości z życia,
- obawą przed odrzuceniem,
- obawą przed krytyką innych przy jednoczesnej skłonności do osądzania innych,
- ignorowaniem własnych potrzeb emocjonalnych,
- lękiem przed powtórzeniem błędów swoich rodziców,
- problemami z wyrażaniem emocji – ich tłumieniem lub nadmierną agresją.
"Nie ufać, nie mówić, nie odczuwać"
te trzy zasady są często głęboko zakorzenione w głowach osób, które w dzieciństwie doświadczyły problemów z alkoholizmem.
Terapia DDA
Terapia DDA skierowana jest do osób, które dorastały w rodzinach z problemem alkoholowym i na skutek konsekwencji wynikających z takiego modelu rodziny w dorosłym życiu mają problem z zarządzaniem swoją gospodarką emocjonalną co przekłada się z kolei na niepoprawności w relacjach międzyludzkich. Nie jest jednoznacznym, więc stwierdzenie, że każda osoba, która dorastała w takich warunkach musi koniecznie poddać się terapii.
Terapia DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) jest formą wsparcia i leczenia psychologicznego dorosłych osób, które wychowywały się w domu, w którym przynajmniej jeden rodzic czy opiekun był uzależniony od alkoholu. Specyfika dzieciństwa i dorastania w takich okolicznościach najczęściej pozostawia jednak po sobie na tyle trwałe piętno, że osoby z rodzin dysfunkcyjnych wymagają pomocy psychoterapeuty.
Dorosłe dzieci alkoholików
Dorosłe Dzieci Alkoholików są częściej narażone na problemy emocjonalne i mają trudności w utrzymywaniu relacji międzyludzkich. Osoby z syndromem DDA wychowywały się w trudnych warunkach. Zmuszało je to do wzmacniania w sobie pewnych cech i zachowań, które pozwalały im wówczas przetrwać. Dziś stanowią one jednak poważną przeszkodę w normalnym funkcjonowaniu społecznym.
Bezradność, poczucie winy i wstyd to tylko niektóre uczucia, które dominowały w dzieciństwie osób z syndromem DDA. I choć dziś, w dorosłym życiu wiele z tych osób stara się wyprzeć przeszłość, zbagatelizować lub usprawiedliwić swoich rodziców; nieświadomie popełnia błędy, które są następstwem problemu alkoholowego w domu rodzinnym np. popada w ten sam nałóg czy też lgnie do ludzi uzależnionych od alkoholu. Ponadto takie osoby mogą cierpieć na zaburzenia osobowości np. osobowość zależną.
Skontaktuj się z Nami
Uzależnienie jest bardzo złożoną i niszczącą chorobą, a jej skutki mogą być po prostu druzgocące.
Potrzebujesz pomocy dla siebie lub bliskiej osoby? Zadzwoń lub napisz.
Jak zachowuje się DDA?
Dorosłe dzieci alkoholików przejawiają skłonność do nadmiernej kontroli
Wynika to z przekonania, że w przeciwnym razie sytuacje z dzieciństwa mogą powrócić i powtórnie zadać ból dodatkowo wypełniając ich życie chaosem. W dzieciństwie często odgrywały rolę ratownika w rodzinie. Musiało interweniować w konfliktach rodzicielskich, a nawet funkcjonować w odwróconych rolach, opiekując się rodzeństwem lub kładąc dorosłego pijanego rodzica do łóżka.
Kiedy w dorosłym życiu DDA nie ma już czynnego alkoholika one pozostają nadal ze skłonnością do nadmiernej kontroli w stosunku do osób bliskich co może zaskutkować niechęcią do takich zachowań ze strony osób kontrolowanych.
Uczucia osób DDA
Dorosłe dzieci alkoholików często boją się intymności i mają trudności z wyrażeniem własnych potrzeb, ponieważ odbiera im to możliwość kontrolowania sytuacji.
Uczucia osób DDA były tak naprawdę ignorowane lub negowane w domu alkoholowym, a ich wyrażanie często spotykało się z negatywnymi reakcjami. Szczególnie w przypadku emocji nieprzyjemnych.
W rodzinach dotkniętych problemem alkoholizmu uwaga rodziców jest skupiona na problemach związanych ze skutkami picia. Dzieci w takich rodzinach są zaniedbywane nie tylko w obszarze materialnym lecz przede wszystkim w obszarach emocjonalnych co ma ogromny wpływ na kształtowanie osobowości.
Leczenie osób DDA
Wyrażanie choćby gniewu w takiej rodzinie, było postrzegane jako coś , czego należy unikać zarówno u siebie, jak i u innych. Tak powstaje błędny stosunek do emocji szczególnie tych nieprzyjemnych i przenosi taki model myślenia do do swojego dorosłego życia, a także życia swoich bliskich. Taki niewypowiedziany gniew może prowadzić do depresji i chęci doznania ulgi, którą z łatwością łatwo odnaleźć w różnego rodzaju uzależnieniach. Tak powstaje często błędne koło całego systemu zależności osób uzależnionych/współuzależnionych/dda, w którym trudno mówić choćby o poczuciu bezpieczeństwa
Brak konsekwencji w wyrażaniu uczuć (w tym sprzeczne komunikaty „kocham cię, idź sobie”, „niczego nie potrafisz, pomóż mi”) w rodzinie prowadzi do lęku przed porzuceniem. DDA często robi wszystko, aby tego uniknąć.
Jak na ironię, dorosłe dzieci alkoholików często wybierają partnerów, którzy pasują typem osobowości do dysfunkcyjnych, niestabilnych emocjonalnie rodziców, co zwiększa prawdopodobieństwo porzucenia.
Nie mów, nie ufaj, nie czuj się – tak często myślą lękliwe osoby DDA.
O wiele bezpieczniej jest być zamrożonym emocjonalnie, odciętym od siebie samego na tym właśnie poziomie niż czynnie uczestniczyć w patologicznym życiu rodzinnym. Łatwiej udawać spokojnego, gdy inni reagują regularnie agresją werbalną lub niewerbalną. Im bardziej stajesz się przeźroczysty, niewidoczny, tym mniej stajesz się zauważalny czyli pozornie bezpieczny. Nie chcesz czuć, ponieważ uczucia kojarzą Ci się z cierpieniem . Uczucia wywołują łzy i ból. Masz w głowie komunikat: „Unikaj tego.” Nauka nieufności staje się narzędziem codziennego życia.
Setki tysięcy osób w Polsce to dorosłe dzieci alkoholików, czyli DDA.
Wiele z nich nawet tego nie wie.
Ile trwa terapia DDA?
Dzięki indywidualnym lub grupowym sesjom terapeutycznym dorosłe dzieci alkoholików mogą poznać swoje mechanizmy funkcjonowania, nauczyć się zarządzania własnymi emocjami i uzdrowić rany z przeszłości. Proces terapeutyczny może naprawdę skutecznie pomóc lecz często odbywa się to ze wsparciem kilku specjalistów. Bywa to proces dość żmudny i długi zależny od głębokości zadanych w dzieciństwie ran i zaangażowania pacjenta w jego własny proces terapeutyczny, który jest dość bolesny, ponieważ wymaga cofnięcia się do równie bolesnej przeszłości.
Jeśli jesteś DDA, doskonale wiesz, że zamykanie przeszłości i próba zapomnienia o niej po prostu nie działa. Nieprzepracowane uczucia sięgają bardzo głęboko.
Terapia dla osób DDA
Terapia DDA może odbywać się indywidualnie lub grupowo. W obydwu przypadkach terapia może trwać nawet kilka lat. Prowadzi ją specjalista do spraw uzależnień. To, jaką terapię wybrać, zależy przede wszystkim od osoby, która ma ją podjąć.
Nie każde dziecko alkoholika powinno poddać się terapii, bo nie każdy ma trudności w życiu, z którymi sobie nie radzi, a które są pochodną trudnego dzieciństwa. Zwykle wskazaniem do terapii dla dorosłych dzieci alkoholików są problemy emocjonalne, które utrudniają im życie i stają na przeszkodzie do osiągnięcia szczęścia.
Jakie to problemy?
- napięcie emocjonalne,
- odczuwanie pustki, smutek,
- problem z uwagą, rozkojarzenie,
- pesymizm,
- wstyd,
- obniżona samoocena,
- brak wiary w swoje możliwości,
- poczucie samowystarczalności,
- wycofanie, unikanie podejmowania wyzwań dotyczących samorozwoju,
- lęki i inne objawy somatyczne.
Problemy mogą dotyczyć również relacji międzyludzkich:
- trudność rozmawiania o emocjach,
- nadodpowiedzialność,
- problem z czerpaniem radości z bycia rodzicem (niechęć do posiadania dzieci),
- trudności w komunikacji,
- trudności w dochodzeniu do porozumienia,
- obawa przed związkiem, lęk przed wchodzeniem w relacje,
- nieumiejętność budowania trwałych i długoterminowych relacji (częste rozwody),
- nieumiejętność czerpania radości z bliskich relacji.
Czy terapia DDA jest skuteczna?
Celem terapii DDA jest udzielenie wsparcia. Terapeuta ma pomóc uporządkować, nazwać trudne przeżycia z przeszłości i pozwolić osobie z problemem DDA szerzej zrozumieć swoją sytuację, dostrzec związek pomiędzy teraźniejszością a dzieciństwem. Najważniejsze jest jednak zdjęcie winy z takiej osoby, by wiedziała, że nie ponosi odpowiedzialności za to, co robią i czują inne osoby. To ma jej pomóc zacząć odczuwać prawdziwą radość z życia, bez brania na siebie winy za wszystkie niepowodzenia. Najistotniejszym elementem terapii jest szczera chęć poddania się jej przez osobę z syndromem DDA i podporządkowania się regułom terapii.
Terapia indywidualna.
Zaletą terapii indywidualnej jest bliska relacja z terapeutą. Jest to zatem forma skierowana do osób, które takiej „bliskości” i zażyłości się nie obawiają. Sam sposób prowadzenia terapii pozwala dogłębniej poznać problem osoby z syndromem DDA. Intymna atmosfera sprzyja zwierzeniom, nawet tym najbardziej prywatnym oraz stwarza warunki do wydobycia każdej emocji, także tej bardzo tłumionej. Terapia indywidualna to najlepsza forma leczenia dla osób, które boją się otwarcie i publicznie mówić o swoich problemach. Nie chcą być oceniane i trudno im się pogodzić z czyjąś krytyką. Jest w nich obawa przed odrzuceniem, dlatego spotkanie indywidualne z terapeutą może pozwolić na pozbycie się tych lęków, a nie je umocnić. Spotkania indywidualne zwykle odbywają się raz w tygodniu na godzinnych sesjach terapeutycznych. Długość terapii jest zwykle określona przez terapeutę na samym początku.
Terapia grupowa.
Terapia grupowa DDA charakteryzuje się tym, że odbywa się w grupie kilku–kilkunastu osób, które łączą podobne przeżycia. Elementem takiej terapii są zwierzenia mające dać uczestnikom poczucie wspólnoty i umożliwić rozwiązywania swoich problemów na publicznym forum. W terapii grupowej aktywnie uczestniczą wszyscy, co jest bardzo motywujące. Z tego powodu to dobre rozwiązanie dla osób, które choć nieśmiałe, są chętne by stawić czoła swoim słabościom. Atutem terapii grupowej jest także to, że jej uczestnicy często kontynuują znajomości między sobą, nawet po zakończeniu leczenia. Dzięki temu mogą liczyć na wsparcie także po terapii. Terapia grupowa odbywa się zwykle w kilkugodzinnych sesjach prowadzonych raz w tygodniu.
Terapia DDA etapy
Każda terapia – zarówno grupowa jak i indywidualna przebiega zwykle według wymienionych etapów.
Etap I terapii DDA jest uzmysłowieniem uczestnikowi terapii tego, jak duże piętno na jego dzisiejszym życiu odcisnęło trudne dzieciństwo. Osoba poddająca się terapii powinna na początku zrozumieć rolę konkretnych doświadczeń z przeszłości w ukształtowaniu jej osobowości, dzisiejszych relacjach z innymi ludźmi, przekonaniach i problemach. Dużą rolę na tym etapie odgrywa grupa terapeutyczna, która daje poczucie wspólnoty i zrozumienia.
Etap II to zamknięcie wydarzeń z przeszłości, odgrodzenie ich od dzisiejszego życia. Polega to najpierw na zrozumieniu istoty problemów z przeszłości i uporania się z nimi oraz poszukiwań nowych rozwiązań, które uwzględnią jedynie dzisiejszy potencjał bez obciążania ciężarem dzieciństwa. Uczestnik terapii musi zacząć bardziej pozytywnie postrzegać sam siebie, zacząć wierzyć w swoje możliwości i niezależność, bez oglądania się wstecz. Musi zmienić sposób myślenia i przeżywania, głównie przez uświadomienie sobie negatywnej postawy prezentowanej do tej pory. Sukcesem tego etapu jest moment, gdy osoba z syndromem DDA zaczyna wierzyć w to, że jest w stanie zmienić swoje życie i bardzo chce tego dokonać.
Etap III jest etapem planowania i przeprowadzania drobnych zmian w swoim życiu na bazie tego, czego pacjent dowiedział się dotychczas. Ważne jest tutaj, by sprawdzić, czy rzeczywiście rady wynikające z terapii są skuteczne, a plany, które sobie założył pacjent, są dla niego dobre. Uczestnik terapii albo poczuje się zmotywowany do wprowadzania dalszych zmian w swoim życiu albo nadal będzie poszukiwał najlepszych dla siebie rozwiązań. Na tym etapie największym wsparciem w działaniu jest dla niego terapeuta.
Terapia DDA – czy jest skuteczna?
Terapię DDA uznaje się za skuteczną. Badania potwierdzają, że osoby z syndromem DDA po ukończeniu leczenia lepiej kontrolują swoje emocje i potrafią je dobrze rozumieć. Po odbyciu terapii jej uczestnicy starają się wprowadzić do swojego życia wskazówki, które otrzymali podczas zajęć. Zwykle zmiana życia nie jest spektakularna, ale odbywa się stopniowo. Relacje z innymi osobami poprawiają się, rośnie poziom zadowolenia z życia, zaczyna się zauważać sens swojej egzystencji i mocno wierzyć w siebie. Osoby po terapii DDA osiągają stabilność emocjonalną (wewnętrzny spokój), mają w sobie więcej optymizmu i zaczynają żyć na swoich warunkach, np. zrywając toksyczne znajomości i inwestując w siebie. Jeśli przed terapią borykały się z objawami psychosomatycznymi, po leczeniu zwykle przestają u nich występować. Pełne „wyleczenie” następuje po około 2 latach od ukończenia terapii. To wtedy nastawienie do życia i siebie staje się zupełnie inne niż przed leczeniem.
By jednak terapia DDA była skuteczna, potrzebne jest zaangażowanie w nią pacjenta i dostosowanie do niego samej terapii. Niekiedy terapia DDA okazuje się niewystarczająca (np. gdy występują głębsze problemy psychologiczne). Wówczas może być potrzebne wsparcie dodatkowe np. w postaci psychoterapii. Kompleksowość leczenia osób z syndromem DDA jest podstawą wyleczenia.
Terapia pozwoli Ci:
- lepiej zrozumieć własne emocje i radzić sobie z tymi, które Ci przeszkadzają,
- zaakceptować i polubić samego siebie,
- wzmocnić poczucie własnej wartości,
- poprawić relacje z otoczeniem i łatwiej nawiązywać nowe,
- budować zdrowe, oparte na wzajemnym szacunku i zrozumieniu relacje,
- odzyskać poczucie równowagi i pewność siebie.
Aby skorzystać z profesjonalnej pomocy, skontaktuj się z nami i umów na spotkanie z terapeutą. Zapewnimy Ci wszechstronne wsparcie i pomożemy odkryć nowe lepsze życie.