Co dzieje się w rodzinie, w której jedna osoba jest uzależniona?

• Czym jest współuzależnienie?
• Czy bliscy osoby uzależnionej powinni korzystać również z terapii? Dlaczego?
• Jak funkcjonować w rodzinie po powrocie osoby uzależnionej z terapii zamkniętej?

Na te pytania postaram się odpowiedzieć w kilku zdaniach. Warto jednak pamiętać, że jeśli jedna osoba w rodzinie zaczyna funkcjonować w sposób dysfunkcyjny to istnieje duże ryzyko rozniesienia tej dysfunkcji na pozostałych członków.

Uzależnienie jest chorobą, która dotyka nie tylko osobę uzależnioną, ale także jej rodzinę i bliskich. W rodzinie, w której jedna osoba jest uzależniona, często dochodzi do konfliktów, nieporozumień, napięć i cierpienia. Rodzina staje się dysfunkcyjna i traci zdolność do radzenia sobie z problemami.

Współuzależnienie – Czym jest i do czego powadzi?

Współuzależnienie to stan psychiczny i emocjonalny, w którym bliscy osoby uzależnionej utożsamiają się z jej problemem i próbują go rozwiązać za nią.

Współuzależnienie prowadzi do utraty poczucia własnej wartości, granic i potrzeb.

Bliscy osoby uzależnionej często zaprzeczają istnieniu problemu, unikają konfrontacji, tłumaczą i usprawiedliwiają zachowanie osoby uzależnionej, przejmują się nadmiernie jej losem i zapominają o sobie.

Bliscy osoby uzależnionej powinni korzystać również z terapii, ponieważ uzależnienie jest chorobą rodzinną i wymaga leczenia zarówno osoby uzależnionej, jak i jej otoczenia.

Terapia uzależnień alkoholowych pomaga bliskim osoby uzależnionej zrozumieć mechanizmy uzależnienia, nauczyć się stawiać granice, dbać o siebie i odzyskać równowagę życiową.

Terapia pomaga również przygotować się do powrotu osoby uzależnionej z terapii zamkniętej, która jest tylko pierwszym krokiem w procesie zdrowienia.

Powrót osoby uzależnionej do rodziny wiąże się z wieloma wyzwaniami i zmianami, które wymagają dostosowania się zarówno ze strony osoby uzależnionej, jak i jej bliskich.

Funkcjonowanie w rodzinie po powrocie osoby uzależnionej z terapii zamkniętej wymaga przede wszystkim wzajemnego wsparcia, szacunku, komunikacji i zaufania.

Rodzina powinna wspierać osobę uzależnioną w utrzymywaniu abstynencji i uczestniczeniu w dalszej terapii, ale nie powinna kontrolować jej życia ani narzucać jej swojej woli.

Rodzina powinna również dbać o własne potrzeby, zainteresowania i pasje, a nie skupiać się wyłącznie na osobie uzależnionej. Rodzina powinna dążyć do budowania zdrowych relacji opartych na miłości, akceptacji i odpowiedzialności.